Jak wygrać przyjaźń? Instrukcja obsługi

Opis

Ewa: Czy przyjaźń jest podstawową formą miłości, czy raczej poprzedza miłość, jest wstępem do miłości?
Marek Dziewiecki: Jest formą niezwykłe dojrzałej miłości, a nie fazą poprzedzającą. E: Czy dlatego szukamy przyjaźni, bo człowiek nie może żyć bez miłości? Czy raczej dlatego, że lubimy dzielić z kimś radość, smutek, że potrzebujemy akceptacji, że jesteśmy istotami towarzyskimi? M. D.: Szukamy przyjaźni, bo nie możemy żyć bez miłości. Natomiast te inne potrzeby mogą być zastąpione przez więzi wcześniejsze typu: wzajemnej sympatii czy miłego bycia razem. E: Słuszne wydaje się stwierdzenie, że „przyjaźń to coś więcej niż uczucie”, ale i przyjaźń przynosi radość, pogodę ducha. M. D.: Książka jest po to, by precyzować, otwierać oczy, wzbudzać dyskusje. Tak jednoznaczne stwierdzenie jest w naszych czasach konieczne. Zbyt wielu ludzi, z którymi się kontaktuję, straszliwie cierpi, bo pomylili przyjaźń z miłym uczuciem czy zakochaniem. E: Obawiam się, że stwierdzenie: „Nie można mówić o przyjaźni między dorosłym a dzieckiem”, wywoła zdecydowany sprzeciw! Wszak postuluje się, żeby np. rodzice starali się być przyjaciółmi swych dzieci. M. D.: Rodzice tak, ale nie dzieci wobec rodziców. Dzieci z definicji dojrzałej przyjaźni nie są jeszcze zdolne do niej. Maksimum, co mogą zrobić, to być emocjonalnie zauroczone w rodzicach i budować na tej więzi swoje poczucie bezpieczeństwa. A gdy chodzi o współczesne postulaty pedagogiczne, to do większości zachowałbym dystans. E: Czy rzeczywiście przyjaźń stawia taką wysoką poprzeczkę? Rozumiem, że wobec kandydata na małżonka takie wymogi (symetria dojrzałości) są konieczne, bo to na całe życie, ale wobec przyjaciela? M. D.: Oczywiście między niedojrzałymi ludźmi może być duża życzliwość i wsparcie, ale to nie jest taka przyjaźń, która spełnia najwyższe kryteria dojrzałości, a w tej książce opisuję, co trzeba zrobić, żeby taką optymalną przyjaźń wygrać, a nie zremisować. E: Czy przyjaźń, aby była prawdziwa, musi być wieczna, nieodwołalna? Przyjaźń zakłada przecież, że przyjaciel może odejść. Nic sobie nie ślubowaliśmy… M. D.: Trudno mi uwierzyć, że przyjaciel (z wygranej przyjaźni – o takiej jest książeczka) może po prostu odejść. Np. moje niektóre więzi przyjaźni są rozluźnione co do częstotliwości kontaktów, ale obie strony w każdej sytuacji są pewne, że mogą nadal liczyć na konkretne znaki przyjaźni (słowo, obecność, wsparcie), gdy zajdzie taka potrzeba. „Staję się na zawsze odpowiedzialny za tego, kogo oswoiłem, a nie tylko za tego, kogo poślubiłem” – powiedziałby Mały Książę, a tym bardzie Pan Jezus. E: Jeżeli dla przyjaciela „jestem tak cenny, jakbym był jedyną osobą na świecie”, to posiadanie przyjaciół nie dałoby się pogodzić z byciem małżonkiem. M. D.: W dojrzałej miłości nie ma konkurencji. Kochając dojrzale daną osobę, mam tym większą szansę, by dojrzale kochać innych, których spotykam. „Bycie jedyną osobą” oznacza stopień ważności tej osoby dla mnie, a nie wyłączność miłości do niej czy że cały czas poświęcam tylko jej. E: Czytając książkę o przyjaźń, czytelnik może odnieść wrażenia, że przyjaźń to jest to samo co miłość. M. D.: I to jest prawda i tak jest w Ewangelii: Jezus kocha wszystkich, a gdy niektórzy z tych kochanych przez Niego ludzi stają się zdolni, by Jego rozumieć i kochać, to ogłasza ich przyjaciółmi.

Rodzaj okładki: Twarda                                                          Autor: ks. Marek Dziewiecki                                                  ISBN: 83-7168-803-2                                                          Liczba stron: 48                                                                     Format okładki 150 x 150                                                              Rok wydania:  2004